Ober is een van de laatste films van Alex van Warmerdam. Hij heeft ook De laatste dagen van Emma Blank
geregiseerd waarover ik al heb geschreven (neus door mijn vorige blogjes als je
echt zin in hebt).
Als een bekwame
filmcriticus mag ik zegen dat deze film een zwarte komedie is. Van Warmerdam
heeft een zeker bijzonder gevoel voor humor. Hij zet zijn personages in een
rare of helemaal bizare situatie en dan kijkt lekker hoe ze zich onaangenaam
voelen en onoplosbare problemen proberen op te lossen. En deze situaties zijn
zo buitengewoon dat je alleen kan lachen. Of dat is wat ik doe.
In deze film gaat
het over Edgar die als ober in een restaurant die niet zo populair is werkt. Alle
mensen kleineren hem en hij voelt zich als een buitenbeentje. Ook lijkt het als
hij helemaal machteloos is – hij kan zijn situatie niet veranderen. Edgar zegt
niets terug om allerlei beledigingen. Hij is zijn leven echt beu en hij
beslisst om de scenarioschrijver te bezoeken. Dus, in het midden van de film
wordt het verhaal gestopt en Edgar gaat naar de schrijver om een andere loop
van zijn leven te vragen. Leterlijk stapt een personage buiten de film en
klaagt over zijn positie. Het is een filmception! Film in een film! Het einde
van het verhaal moeten jullie zelf ontdekken :)
In iedere geval
zit ik hier mijn blog te schrijven en tegelijkertijd denk ik: misschien
schrijft iemand nu een verhaal waar ik over verhaal in verhaal schrijf. Mind*uck.
(Mag ik hier *uck zeggen?)
Deze film is echt bijzonder en ik hou van Van Warmerdam z'n eigenaardige gevoel voor humor.Je hebt deze recensie begrijpelijk en interessant ingepakt. Prima!
ОдговориИзбришиps de scène in de winkel met die arme verkoopster vond ik schitterend. Het is triest maar toch moet je in lachen uitbarsten. Vind jij die scène ook leuk?