Magie van het theater

   Wat maakt van een goede tekst een goed toneelstuk? Ik vraag me af. Acteurs? Muziek? Kostuums? Scenografie? Het ligt voor de hand dat alle elementen moeten samenwerken, maar wat is de belangrijkste? De Regie. De regie is de kern van de zaak, de regie is schot in de roos, de regie bringt de magie naar voren. Een tekst kan super interessant zijn, maar als de sceneoplossing slecht is, valt alles in het water. Het toneelstuk “De tovenaar” (Čarobnjak, NP Sombor) is een echte voorbeeld van een uitstekende... of beter van een verwazende regie! De regisseur Boris Liješević is Oscar waard. Het verhaal is heel eenvoudig: het leven van Nobelprijswinnaar Thomas Mann. Een paar dialogen tussen vijf acteurs. Maar de regie verandert alles.

   Ten eerste is de scene leeg. Maar niet arm leeg zoals in Madam Butterfly in Narodno pozorište (waar drie planken als ‘het royale hof’ staan). Hier kan je alles zien, er staat geen decor op de scene, alleen maar een koffer en een kar met boeken. De acteurs gebruiken gehele ruimte niet alleen een stoel of een tafel of wat dan ook. Ze verkleeden zich en grimeerden zich op de scene, voor de publiek. De magie van theater wordt openbaar en beschikbaar voor gewone mensen!

   Ten tweede – hoofdacteur (of Thomas Mann) beweg zich helemaal niet! Tijdens geheel toneelstuk staat hij op een plek. Hij doet alles met zijn gezicht en met zijn stem (mindblowing!!!). Alle andere personages doen wat ze doen rond hem.

   Ten derde is de tekst eigenlijk heel goed. Elke zin is een kleine wijsheid voor zichzelf. Elke reactie kan je nieuwe motto worden. Plotseling behoor je tot hogere wereld van Thomas Mann en zijn eeuwigheid.

Kortom, ga maar naar “De tovenaar” kijken. 

Verhaal in een verhaal in een verhaal

   Ober is een van de laatste films van Alex van Warmerdam. Hij heeft ook De laatste dagen van Emma Blank geregiseerd waarover ik al heb geschreven (neus door mijn vorige blogjes als je echt zin in hebt).

   Als een bekwame filmcriticus mag ik zegen dat deze film een zwarte komedie is. Van Warmerdam heeft een zeker bijzonder gevoel voor humor. Hij zet zijn personages in een rare of helemaal bizare situatie en dan kijkt lekker hoe ze zich onaangenaam voelen en onoplosbare problemen proberen op te lossen. En deze situaties zijn zo buitengewoon dat je alleen kan lachen. Of dat is wat ik doe.

   In deze film gaat het over Edgar die als ober in een restaurant die niet zo populair is werkt. Alle mensen kleineren hem en hij voelt zich als een buitenbeentje. Ook lijkt het als hij helemaal machteloos is – hij kan zijn situatie niet veranderen. Edgar zegt niets terug om allerlei beledigingen. Hij is zijn leven echt beu en hij beslisst om de scenarioschrijver te bezoeken. Dus, in het midden van de film wordt het verhaal gestopt en Edgar gaat naar de schrijver om een andere loop van zijn leven te vragen. Leterlijk stapt een personage buiten de film en klaagt over zijn positie. Het is een filmception! Film in een film! Het einde van het verhaal moeten jullie zelf ontdekken :)

   In iedere geval zit ik hier mijn blog te schrijven en tegelijkertijd denk ik: misschien schrijft iemand nu een verhaal waar ik over verhaal in verhaal schrijf. Mind*uck.  (Mag ik hier *uck zeggen?)

Zot van Alles is liefde

... en we blijven in hetzelfde gebied waar ik als een echte ervarende en bekwame criticus nog een film aanbeveel!

   Zot van A is nog een leuke Vlaamse film die ik op een helemaal legaal manier heb gekeken. Het is eigenlijk Vlaamse versie van Alles is liefde. Dus, het is dezelfde als Alles is liefde. Ik bedoel: de-zelf-de. De acteurs en het accent zijn enige verschil.  Deze films gaan samen met andere kerstmis films zoals Love actually, Home alone en How the Grinch stole Christmas. Hoewel ze de geest van sinterklaas in plaats van kerstmis aansporen, blijft de spanning dezelfde.

   Dus, Zot van A is een romantische komedie voor geheel gezin. Het gaat over verschillende soorten liefde en koppels zoals: een BV (bekende Vlaaming) en een ‘gewone’ verkoopster, een werkloze man en zijn al te georganizeerde vrouw (een typisch filer dus), een homokoppel, een vrouw van dertig en een jongen rond twintig... We gaan door verschillende problemen en complicaties en op een magisch manier eindigt alles met een happy end voor iedereen! Iedereen vindt zijn andere helft en leeft nog lang en gelukkig. Aan de ene kant is de film echt naïef, maar aan de andere hou ik van happy endings...

   Maar, er is een ding die ik helemaal niet begrijp: waarom hebben ze Alles is liefde verfilmd? Is het zo onverstaanbaar voor Vlaamse publiek? Is de situatie tussent Vlaanderen en Nederland zo onverdraagzaam dat ze dezelfde films in twee ‘talen’ moeten opnemen? Tot nu toe had ik deze indruk niet...

Hasta la vista (baby)!

   Gelukkig maar hebben de woorden Hasta la vista! deze keer met gouverneur Schwarzenegger niets te maken. Dit is een tamelijk nieuwe Belgische komedie. Ik moet toegeven dat deze film een van de betere nederlandstalige films die ik heb gekeken is.

   Het verhaal is heel ontroerend. (k zal proberen niet veel te ontdekken) Het gaat over drie tieners: Jozef die blind is, Philip die helemaal niet bewegen kan en Lars die aan zware kankervorm lijdt. Z’n drie zijn beste vrienden en ze zijn wel bewust van het feit dat leven echt kort is en daarom willen ze niet als maagden sterven. Maar mensen die in hun staat zijn kunnen niet zo maar een vriendinnetje vinden. Philip heeft een plan – er is een bordeel in Spanje die alleen met clientèle zoals ze zijn werkt. Dus, een blinde jongen en twee jongens in rolstoelen gaan samen op het reis.

   We zien hoofdpersonages buiten hun alledaagsheid als ze dingen die ze nooit zonder hulp van een volwassene of verpleegster kunne doen ontdekken. Ze worden met nieuwe situaties die ze nog niet hebben ervaren geconfronteerd. Deze film toont het leven van een andere hoek. Dingen die ik vanzelfsprekend vind.

   Hebben ze verre Spanje bereikt en hun plan volgebracht? Kijk maar naar de film!

P.S. Dit was mijn reactie toen ik Hasta la vista! voor het eerse keer zag:

Alleen maar... Wat?

   Onlangs heb ik de film “Alleen maar nette mensen” op een helemaal legaal manier gekeken die volgens het boek “Alleen maar nette mensen” van Robert Vuisje opgenomen is.

   Het boek vind ik heel interessant. Het is geen mesterwerk, maar een makkelijk vermaak. Het verhaal is simple: rijke, witte jongen David houdt van zwarte meisjes (of negerinen) die voor zijn omgeving onacceptabel zijn, omdat zijn famillie in een rijke buurt woont (Amsterdam – Oud Zuid), bij hen is alles netjes, ze drinken dure champagne... Maar toch probeert David zich een intelligente negerin te vinden en ervaart allerlei avonturen. Ook heeft hij een identiteitscrisis want hij lijkt op een Marokkaan. En het is al bekent dat er een kloof tussen Nederlanders en Marokkaans (Nederlanders en Turken, Nederlanders en Antillianen, Nederlanders en Joden...) bestaat. Dus, David voelt zich nergens thuis, omdat hij geen Marokkaan is – hij past niet in Marokkanse omgeving terwijl alle Nederlanders op hem neerkijken, omdat zijn huid een beetje donker is.

   De film is min of meer dezelfde, maar in die ligt het accent meer op komedie dan op Davids identiteitscrisis. Ook in de film zien we makkelijker de verschillen tussen twee maatschappelijke standen. Bijvoorbeeld: in boek hoor je niet de classiekemuziek die op het feestje in Oud Zuid wordt gespeeld en hoor je ook niet ontzettend lawaai van huielende kinderen, telefoon en het geluid van TV in het appartement van Rowanda, een van Davids zwarte vriendinnetjes.

   Kortom, “Alleen maar nette mensen” is een interessante boek/film, maar wees er niet te enthousiast over.

Trailer: http://www.youtube.com/watch?v=J9zXAYsY3c4